అనుభవాలు -జ్ఞాపకాలు-5
డాక్టర్ . చిలకమర్తి దుర్గాప్రసాదరావు.
అది
1975. నేను పాలకొల్లులోని శ్రీ క్షీరా రామలింగేశ్వరస్వామి ఓరియంటల్ కళాశాలలో భాషాప్రవీణ
ఎంట్రన్సు, ప్రిలిమినరీ పూర్తి చేసి ఫైనల్ మొదటి సంవత్సరం చదువుతున్నాను
. ఒక రోజున నా పేరుతో కాలేజీకి ఒక పెద్ద కవరు వచ్చింది . నాకెవరూ
ఉత్తరం కూడ వ్రాయరు , కవరు వచ్చిందేమిటా అనుకున్నాను . From address చూస్తే ఆంధ్రవిశ్వవిద్యాలయం అని ఉంది. To address చూస్తే
నా పేరు, కేరాఫ్ Principal అని ఉంది. మా ప్రినిపాల్ గారు
శ్రీ లంక విశ్వేశ్వరసుబ్రహ్మణ్యం గారు. స్వయంగా వారే కవరు తెరిచి చూశారు . నేను భాషాప్రవీణ ప్రిలిమినరీలో యునివర్సిటీ
ఫస్టు రావడం చేత నన్ను అంధ్రవిశ్వవిద్యాలయం Board of Studies కి విద్యార్థి
ప్రతినిధిగా నియమించినట్లు, మీటింగుకు ఫలానా తేదీన రమ్మని ఆ ఉత్తరంలో సారాంశం.
ఆ కవర్లో పది, పదిహేను ఉత్తరాలు కూడ
ఉన్నాయి. తీరా అవన్నీ చదివితే ఫలానా
పుస్తకం సిలబస్ లో పెట్టించండి అని ఎంతో
మంది పంపిన వివరాలున్నాయి . నా కేమీ అర్థం కాలేదు .
నా
కీ అవకాశం వచ్చినందుకు మా కళాశాల అధ్యాపకులు సహచర మిత్రులు అందరు కూడ చాల సంతోషించారు.
అప్పుడు నా వయస్సు 18. నాకు pants
కూడ లేవు. నిక్కర్లే ఉండేవి. నిక్కర్లతో యూనివర్సిటీకి వెళ్ళడమెలా అని
ఆలోచిస్తున్న నాకు మా మిత్రుడు, సహాధ్యాయి శ్రీ ముసునూరి పేరయ్య శాస్త్రి ఒరేయ్ ,
ప్యాంటులు లేవని గాబరా పడకు అని తన జత ఒకటి
నాకు ఇచ్చాడు. మేమిద్దరం పొట్టి వాళ్ళం, అతని బట్టలే నాకు సరిపోతాయి . నేను కూడ ఒక
జత అప్పటి కప్పుడే కుట్టించుకున్నాను. అంతలో
మీటింగుకు హాజరు కావలసిన రోజు రానే వచ్చింది. నేనొక్కణ్ణే విశాఖపట్టణం బయలుదేరాను.
జీవితంలో అదే మొదటి దూర ప్రయాణం . నా మనస్సులో ఆనందం, ఆందోళన రెండు ఒకేసారి చోటు
చేసుకున్నాయి. ఆనందం ఎందుకంటే విశ్వవిద్యాలయం చూసే అవకాశం వచ్చినందుకు . ఆందోళన ఎందుకంటే
ఏమీ తెలియని నాకు ఆ మీటింగులో పాల్గొనవలసి వస్తున్నందుకు. ఆ రోజుల్లో రైల్లో
ప్రయాణం చాల కష్టంగా ఉండేది . చాల మెల్లగా నడిచేవి పాసింజరులు ఎక్స్ ప్రెస్సులు కూడ. తిరుపతిలో
గుండు కొట్టిస్తే పూరీ చేరేటప్పటికి జుట్టు వచ్చేస్తుంది , టోపీ ఖర్చు మిగులుతుందని
కూడ అనుకునేవారు కొంతమంది . ఎలాగో రైలెక్కి విశాఖ చేరుకున్నాను.
ఇక విశ్వవిద్యాలయ
ప్రాంగణంలో ప్రవేశించగానే నేను పొందిన అనుభూతి ఇప్పటికీ మఱువలేను. అది శ్రీ యుతులు
C.R.రెడ్డి , సర్వేపల్లి . రాధాకృష్ణన్, V.S.కృష్ణ
వంటి మహనీయులు తీర్చిదిద్దినది. అక్కడ చదువుకునే అవకాశం కూడ వస్తే బాగుంటుంది
అనుకున్నాను ఆ భాగ్యం నాకు తరువాత దక్కింది. ఇక ఆనాటి Board of Studies సమావేశంలో
పెద్ద పెద్ద వారంతా పాల్గొన్నారు .
వారెవరినీ నేనెఱుగను . పేరు అడుగుదామంటే ఏమనుకుంటారో అని భయం . ఒక dumb spectator లా
ఉండిపోయాను . Board of Studies చైర్మన్
గా వచ్చిన వారు శ్రీ మానాప్రగడ. శేషసాయి గారని, వారు విజయనగరం కళాశాల ప్రిన్సిపాల్
గా పని చేస్తున్నారని తెలిసింది . వారంతా ఎన్నో విషయాలపై ఆంగ్లంలో చర్చించుకున్నారు.
అవన్నీ పూర్తిగా నా కర్థం కాక పోయినా కొన్ని అర్థం అయ్యాయి. కాని నాకు మాట్లాడే
ధైర్యం, చొరవ కలగలేదు. కొన్ని పుస్తకాలు syllabus లో
పెట్టమని నేను కూడ సభ్యులను అడిగాను. అవి వారు అనుమతించారో లేదో కూడ నాకు
తెలియలేదు . మీటింగు అయిన తరువాత నాకు T.A& D.A రూపంగా కొంత సొమ్ము ఇచ్చారు. అదెంతో గుర్తు లేదు గాని ఎక్కువ
మొత్తమే అనిపించింది . మొత్తం మీద ఆ విశ్వవిద్యాలయ ప్రాంగణ ప్రవేశ అనుభవాలను ,
సమావేశపు జ్ఞాపకాలను ఇప్పటికీ మరిచిపోలేను.