అనుకున్నదొకటి - అయినదొకటి

అనుకున్నదొకటి - అయినదొకటి

డా|| చిలకమర్తి దుర్గాప్రసాదరావు

గుండెనిబ్బరం గల వ్యక్తిగా సుబ్బాశాస్త్రికి తన ఊళ్లో మంచి పేరే ఉంది . ఆయనది సముద్రతీరం లోని ఒక కుగ్రామం . ఆయనకు వృత్తి, ప్రవృత్తి రెండూ పౌరోహిత్యమే . అందుకే ఎవరు, ఎప్పుడు, ఎక్కడకు పిలిచినా కాదనరు, ఎవరిని విసుక్కోరు, ఎవరేమిచ్చినా సంతోషంగా పుచ్చుకుంటారు.  “ఈయనకసలు బుద్ధిలేదు, ఎవరు ఎప్పుడు ఎక్కడి రమ్మన్నా వెడతాడు, ఏమిచ్చినా పుచ్చుకుంటాడు” అని తోటి పురోహితులు హేళన చేస్తున్నా ఆయన తన ధర్మం నిర్వర్తిస్తూనే ఉండేవాడు . ఆయనకు వయస్సు పైబడే కొద్దీ కంటి చూపు మందగి౦చింది. రోజులు గడుస్తున్నాయి. ఒకనాడు సముద్రప్రాంతంలో నివసించే జాలరులలో ఒకాయన తనపిల్ల పెళ్లికి శాస్త్రి గారిచే ముహూర్తం పెట్టి౦చుకున్నాడు . అది అర్ధరాత్రి ముహూర్తం . సాధారణంగా ముహూర్తం పెట్టినవారే పెళ్లి కూడ చేయించాలి . అది రివాజు . అందువల్ల పెళ్లి చేయించవలసిన భాద్యత శాస్త్రిగారి పైనే పడింది . నాకు రాత్రి కన్ను కనిపించదని చెప్పినప్పటికీ వారు ఆయననే రమ్మని పట్టుబట్టారు . ఆయన కూడ ఎందుకో కాదనలేక సరే అన్నారు . అయ్యా ! మీకేమి శ్రమ కలిగించం, బండి పంపిస్తాం, ఆ బండెక్కి సమయానికి వచ్చేయండి అని చెప్పి వెళ్లి పోయారు.  కొన్నాళ్ళు గడిచాక పెళ్లి చేయించవలసిన రోజు రానే వచ్చింది . పెళ్ళివారు ముందుగానే బండి పంపించారు గాని ఆ బండి వాడు దారి తెలియక మరో చోటికి వెళ్ళిపోయాడు . శాస్త్రి గారు బండి కోసం చాల సేపు వేచిచూసి ఎప్పటికి రాకపోయేటప్పడికి ఇంక ఆలశ్యం చేస్తే ముహూర్తం వేళ దాటిపోతుందని కాలి నడకనే బయలుదేరారు . చీకటి పడుతోంది , చూపుకూడ మందగించడం చేత అడుగులో అడుగేసుకుంటు నడిచి వెడుతున్నారు . మధ్యలో స్మశానం కూడ కనిపించింది . ఇదేంటి ఇక్కడ స్మశానం ఎలా వచ్చింది అనుకున్నారు . ఆయన ముందుకు నడుస్తున్నారు . మెల్లగా దట్టమైన  చీకటి వ్యాపించింది . అంతలో నలుగురు వ్యక్తులు ఆయనను కలిసి శాస్తిగారూ! ఇంత రాత్రి వేళ ఎక్కడకు వెడుతున్నారు అని అడిగారు . ఫలానా వాళ్ళ ఇంట్లో పెళ్లికి బాబూ ! అన్నారాయన . శాస్త్రి గారు దారి తప్పిపోయారు అని వాళ్ళల్లో వాళ్ళు అనుకుని అయ్యా! మీరు వెళ్ళవలసిన దారి అటు కాదు ఇటు అని ఆయనను తమ వెంట తీసుకుపోయారు . కళ్యాణమంటపం దగ్గర కుర్చోపెట్టారు . అంతా కోలాహలంగా ఉంది . ముహూర్తం దగ్గరపడింది . పెళ్లి కూతుర్ని తీసుకొచ్చారు. గౌరీపూజ చేయి౦చే  లోపులో పెళ్లికొడుకు కూడ ముచ్చటగా అలంకరించుకుని ముందుకొచ్చాడు .  ఈడు జోడు చూడ ముచ్చటగా ఉంది. పెళ్లిపెద్దలు తగిలీ తగలకుండా , అంటీ  అంటకుండా, ముట్టీముట్ట కుండా  అడిగిన వస్తువులు అందిస్తున్నారు . హంగు ఆర్భాటాలతో , బాజాభజంత్రీలతో పెళ్లి అట్టహాసంగా జరిగిపోయింది . పెళ్ళివారు పండ్లు , శాలువా ఇచ్చి  సత్కరించారు . బియ్యం, చిల్లరిడబ్బులు కూడ చాల బాగానే ముట్టచెప్పారు . వాళ్లు చేసిన  సత్కారానికి, ఇచ్చిన సంభావనలకు ఉక్కిరిబిక్కిరయ్యారు శాస్త్రి గారు .  వచ్చిన పెళ్ళివారు ఎవరి చోటికి వాళ్ళు వెళ్లి పోతున్నారు. సుబ్బాశాస్త్రి గారు కూడ ఇంటికి బయలుదేరడానికి సిద్ధం అయ్యారు .  కాని పెళ్లిపెద్దల్లో ఒకాయన శాస్త్రి గారూ! ఇంతరాత్రి వేళ ఎక్కడికి వెడతారు . రేపు వెడిదిరిగాని, ఈ రాత్రికి ఇక్కడే పడుక్కో౦ డి , మీకేమి లోటు చెయ్యం లెండి అన్నాడు  . శాస్త్రి గారికి కూడ ఆ పూట అక్కడ పడుక్కోవడమే మంచిదని పించింది. సరే అన్నారు . వాళ్ళు ఒక మంచం , తలగడ , కప్పుకోడానికి దుప్పట్లు ఇచ్చారు.  ఆయన అప్పటికే అలిసి పోయి ఉన్నారేమో ఆదమరచి నిద్ర పోయారు . ప్రొద్దుటే సూర్యకిరణాలు కళ్ళల్లో గుచ్చుకోవడం వల్ల మెలుకువొచ్చి లేచారు . పెళ్లి మడపం లేదు . అటు ఇటు అంతా కలయ చూశారు . కనుచూపు మేరలో ఎవరూ కనిపించడం  లేదు. మంచం కేసి చూసి ఉలిక్కి పడ్డారు  . అది మంచం కాదు , శవాలు మోసుకొచ్చే పాడే . దుప్పట్లు చూశారు అవి శవాల మీద కప్పే గుడ్డలు . బియ్యమ్మూట విప్పేరు .  అదంతా  ఇసుక . చిల్లరి మూట విప్పేరు అవన్నీ కుండ పెంకులు . అరిటిపళ్ళ సంచి తీసి చూశారు, అవన్నీ ఎముకలే . రాత్రి సువాసనతో ఇంపుగా ఉన్న ఆ పళ్లే ఇప్పుడు కుళ్ళు కంపుకొడుతున్నాయి. ఛీ ఛీ అని విసిరేశారు. ఒళ్ళంతా ముచ్చెమటలు పట్టేయి . ఆంజనేయ దండకం వల్లె వేసుకుంటూ  వెనక్కి చూడకుండా పరుగు పరుగున ఇంటికి చేరుకున్నారు . వట్టి చేతులతో వచ్చిన భర్తను చూసి ఏమండీ ! వాళ్లేం ఇవ్వలేదా  లేక మీరు మొయ్యలేరని బండి మీద పంపిస్తున్నారా  అని అడిగింది ఆ ఇల్లాలు . నీ అమ్మ కడుపు బంగారం గాను ప్రాణాలతో బయటపడ్డాను సంతోషించు అని ఆ రాత్రి  వధూవరుగాను , పెళ్లివారిగాను కొరివిదెయ్యాలు తనతో ఆడిన బాగోతాన్ని వివరించారు . అదంతా విని ఆమె నిలువెల్లా వణికి పోయింది . పోనీ లెండి , జరిగిందేదో జరిగింది . మీ మంచితనమే మిమ్మల్ని కాపాడింది అదే పదివేలు  అంది .  ఆమరునాడు  అసలు పెళ్లి పెద్దలొచ్చి పెళ్లి చేయించడానికి రానందుకు పంతులు గారిని నిలదీశారు . ఆయన చెప్పిందంతా విని విస్తుపోయారు .