అలకపానుపు
డాక్టర్
. చిలకమర్తి దుర్గాప్రసాద రావు
సుశీలమ్మ సగటు మనిషి . ఆమె జీవితం పది స౦వత్సరాలు పసుపుతోనే సాగినా ఆ
తరువాత చాల సంవత్సరాలుగా ముసుగుతోనే
సాగుతోంది. పది సంవత్సరాల దాంపత్య ఫలంగా అమ్మాయి, అబ్బాయి కలిగారు . అమ్మాయి వనజ పెద్దది అబ్బాయి వరుణ్ చిన్నవాడు .
ఇక భార్యా భర్తలలో ఏ ఒక్కరు లేకపోయినా మిగిలిన
వారి జీవితం ఎంత దుర్భరంగా ఉంటుందో అందరికి తెలిసిన విషయమే . అందులోనూ స్త్రీ జీవితం మరీ దుర్భరం . కాని భర్త
గతి౦చినా సుశీలమ్మ తన గౌరవానికి ఎటువంటి లోటు,
తలవంపు రాకుండా అక్కడ ఇక్కడ పనులు చేసుకుంటూ
కుటుంబాన్ని ఎలాగో నెట్టు కొచ్చింది. పిల్లల్ని ప్రభుత్వ పాఠాశాలల్లోనే చేర్పి౦చి చదివి౦చింది . పిల్లలిద్దరు ఎంతో శ్రద్ధగా చదువుకుంటున్నారు. ఇపుడు
సుశీలమ్మకు మూడు సమస్యలు . ఒకటి ఆడపిల్ల పెళ్లికెదిగింది, ఆమెను ఒక అయ్య చేతుల్లో
పెట్టాలి . రెండు ఎంత ఖర్చైనా చదువుకున్నవాడికే పిల్లనివ్వాలి. ఇక పిల్లను
పంపించాక కొడుకును చదివి౦చుకుంటూనే తన ముప్పు గడుపుకోవాలి ఇది మూడో సమస్య . ఇదంతా సుశీలమ్మకొక
దిగులుగా తయారైంది. పెళ్ళంటే మాటలా ! ఎంతో ధనబలం, జనబలం కావాలి . తల్లి ఇబ్బందులు గమనించిన వనజ కట్నం అడిగేవాణ్ణి చేసుకునే ప్రసక్తి లేదని తన
నిర్ణయం ఖరాఖండిగా చెప్పేసింది . కట్నం లేకుండా చేసుకోడానికి ఎవరు ముందుకొస్తారు? కాని
లోకం ఇంకా గొడ్డు పోలేదని చెప్పడానికా అన్నట్లు చిట్టచివరికి ఒక సంబంధం వచ్చింది. అబ్బాయికి అమ్మాయి, అమ్మాయికి అబ్బాయి బాగా నచ్చారు . వరుడు చాల
అందగాడు . ధనవంతుడు, చదువుకున్నవాడు. పెళ్లి చూపులయ్యాక ‘మీ అమ్మాయి నాకు నచ్చింది . నాకు కట్నంతో పనిలేదు ఏవో లాంఛనాలు జరిపిస్తే చాలు’ అని చిన్న మెలతపెట్టి సుశీలమ్మకు
మధ్యవర్తితో కబురెట్టాడు. సుశీలమ్మ ఒక ప్రక్క భయపడుతూనే వచ్చిన సంబంధం వదులుకోవడం
ఇష్టం లేక సరే! అంది. కూతురికి చెప్పకుండానే
అల్లుడు పెట్టిన షరతు అంగీకరి౦చింది . కాని అబ్బాయి ఏ౦ అడుగుతాడో! ఏం కొంప ముంచుతాడో! అనే భయం సుశీలమ్మను ఒక ప్రక్క పీడిస్తోనే ఉంది.
కాలం ఆగదుగా పెళ్లిరోజు రానే వచ్చింది . తన మంచితనం,
ఇరుగుపొరుగు వారి సహాయసహకారాలతో పెళ్లి సజావుగా జరిగిపోయింది . పెళ్లి అయిన
తరువాత అలకపానుపు అనే తతంగం ఒకటుంది . వరుడు
అందరి సమక్షంలో ఏదో ఒకటి కోరుకోడం
అత్తి౦టి వారు అది తీర్చడం రివాజు. ఒకవేళ తీర్చలేకపోతే అందరి
సమక్షంలో అల్లుణ్ణి అవమాన పరచడమే అవుతుంది. వరకట్న సమస్య వేరు ఇది వేరు . కట్నం
కాదనగలం కాని దీన్ని కాదనలేం . ఎ౦దుకంటే
ఇది వేడుక . తన తాహతుకి మించి ఏ౦ అడుగుతాడో తీర్చలేకపోతే అందరిలో ఎన్నెన్ని
అవమానాలు ఎదుర్కోవాలో తలుచుకు౦టే సుశీలమ్మ గుండెల్లో రైళ్ళు పరిగెడుతున్నాయి . సరే
సాయంకాల వేళ నులకమంచం వేసి , దుప్పట్లు పరిచి చెరో ప్రక్క రెండు దిండ్లు అమర్చారు
. వధూ వరులను కూర్చోబెట్టారు . మ౦చం చుట్టు
పెళ్లి జనం , పిల్లల కోలాహలంతో చాల సందడిగా
ఉంది . సుశీలమ్మ భయంతో బిక్కుబిక్కు మంటూ
ఒక మూల కూర్చుని ఉంది . ఇదంతా గమనిస్తున్న
వరుడు లోలోపలే ముసిముసి నవ్వులు నవ్వుకుంటున్నాడు . అడిగేవాడికి చెప్పేవాడు లోకువ
అన్నట్లుగా పిల్లికి చెలగాటం ఎలక్కి ప్రాణ సంకటం అనట్లు౦ది సుశీలమ్మ పరిస్థితి .
అందరి మనస్సులు ఉల్లాసభరిత౦గా ఉంటే ఈమె
మనసు ఉత్కంఠ భరితంగా ఉ౦ది. అందరు ఆవ్యక్తి
ఏమడుగుతాడా అని ఎదురు చూస్తున్నారు .
వరుడు నోరు విప్ప బోతున్నాడు . సుశీలమ్మ గుండె దడదడ లాడుతోంది . వరుడు నోరు
విప్పాడు
“ నా కోరిక తప్పక తీరుస్తానని మా అత్తగారు ముందు గానే మాట ఇచ్చారు . ఆ
ఒప్పందం మీదే ఈ పెళ్ళికి అంగీకరి౦చాను. నేను మీ అందరి సమక్షంలో ఒకటి
కోరుకుంటున్నాను . మా అత్తగారు జీవితాంతం మా తోనే ఉండాలి . నాకు అన్నీ ఉన్నా అమ్మ –నాన్న లేకపోవడంతో జీవితం ఇంతవరకు అసంతృప్తిగానే గడిచింది . ఆమె మా ఇంటికి
వచ్చి నాకు తల్లి లేని లోటును కూడ తీరిస్తే అంతకంటే నాకు వేరే కావలసిందేదీ లేదు .
ఆమె మాన మర్యాదలకు ఎటువంటి ఇబ్బంది రానివ్వనని మీ అందరి ముందు ప్రమాణం
చేస్తున్నాను . ఇక ఆమె తన కుమారుణ్ణి వదలి
ఎలా రావాలా అని ఆలోచి౦చవలసిన పనికూడ లేదు. తల్లి ప్రేమకు మొహం వాచిన నేను అతనికి తల్లి లేని లోటు రానిస్తానా !
అందువల్ల అతనికి చదువు చెప్పించి
ప్రయోజకుణ్ణి చేసే బాధ్యత కూడ నాదే మీ
అందరి ఎదుట ప్రమాణం చేస్తున్నాను “ అని ముగించాడు.
అందరి కళ్ళు ఆశ్చర్యంతోనూ సుశీలమ్మ , వరుణ్, వనజల కళ్ళు ఆనంద-ఆశ్చర్యాలతోను చెమ్మగిల్లాయి . సుశీలమ్మ కళ్ళు మాత్రం అంతటితో ఆగలేదు కృతజ్ఞతా సూచకంగా
ఇంకా వర్షిస్తూనే ఉన్నాయి .