ఎవరి తహతహ వారిది

ఎవరి తహతహ వారిది

డాక్టర్ .చిలకమర్తి దుర్గాప్రసాద రావు

బాలకృష్ణుని  తల్లి  యశోద.  ప్రతిరోజూ ఆమె పాలు, పెరుగులు చిలకలేక ఎన్నో అవస్థలు పడుతోంది. అది గమనించాడు బాలకృష్ణుడు. ఒకరోజు వాళ్ళ అమ్మతో ఇలా అంటున్నాడు  ‘అమ్మా ! నువ్వెందుకు శ్రమ పడుతున్నావు. ఆగు  నేను చిలుకుతాను’  అని ఒక పెద్ద కవ్వం తీసుకుని నిలబడ్డాడు . ఆయన కవ్వం చేత్తో పుచ్చుకుని నిలబడే సరికి చాల మంది భయపడ్డారు , కొంతమంది సంతోషించారు. ఎవరు ఎందుకు భయపడ్డారో ఎవరు ఎందుకు సంతోషించారో తెలుసుకుందాం .  

ముందుగా వాసుకి సంగతి చూద్దాం . ఆయన ముఖం వ్రేళాడేసుకుని విచారంతో ఉన్నాడు . ఎ౦దుకంటే లోగడ ఒకసారి అమృతం కోసం పాలసముద్రం చిలికినప్పుడు ఆయన కవ్వపుత్రాడుగా ఉండవలసి వచ్చింది. పని పూర్తయ్యేటప్పటికి  వీపు చిట్లి పోయింది . మరల తనను పిలుస్తారేమోనని ఆయన భయం .  ఇక లక్ష్మి చాల అసూయతో ఉంది . ఎ౦దుకంటే లోగడ పాలసముద్రం మథించినప్పుడు తాను పుట్టింది . తనను విష్ణువు పెళ్లి చేసుకున్నాడు . ఈ సారి పాలను మథిస్తే మరలా ఎవరో పుడతారు, ఆమె తనకు  సవతి ఔతుందేమో అని  ఆమె భయం. ఇక దేవతలందరు మాత్రం  చాల ఆనందంగా ఉన్నారు . ఎ౦దుకంటే ఈ సారి క్షీరమథనం జరిగితే మరల అమృతం పుడుతుందని  అది కూడ త్రాగెయ్యవచ్చని వాళ్ళ ఆశ. ఇక రాహువు భయం భయంగా చూస్తున్నాడు . ఎ౦దుకంటే  లోగడ పాలసముద్రంనుంచి అమృతం పుట్టి నప్పుడు దానికోసం దేవతలు రాక్షసులు ఇద్దరు నిలబడ్డారు . విష్ణువు జగన్మోహిని రూపంలో వచ్చి దేవతలకు మంచి అమృతం , రాక్షసులకు కల్తీ అమృతం పంచుతున్నాడు. ఇది గ్రహించిన రాహుకేతువులు దేవతలపంక్తిలో దూరేరు. విష్ణువు అమృతం పంచుకుంటూ పోతున్నాడు. తమ పంక్తిలో రాహుకేతువుల ఉనికిని గమనించిన సూర్యచంద్రులు ఆ విషయాన్ని విష్ణువుకి చెప్పారు. అప్పటికే విష్ణువు పోసిన అమృతం అందుకుని త్రాగేశాడు  రాహువు. ఆ  తలను విష్ణువు ఖండించినప్పటికీ  అమృతం సేవించడంవల్ల తలభాగం  సజీవంగానే ఉ౦డి పోయింది . మళ్ళా అటువ౦టిదేదైనా జరిగితే ఉన్న ఒక్క తల పోతుందేమోనని ఆయన భయపడుతున్నాడట. ఒక్క నిర్ణయం ఎంతమందిని ఎన్ని విధాలుగా ఆలోచించేలా చేసిందో చూడండి . అటువంటి   గోపాలబాలుడైన హరి మీకు శుభములను ప్రసాదించు గాక అని కవి అందరిని ఆశీర్వదిస్తూ ఈ శ్లోకం  రచించాడు  

అంబ! శ్రామ్యసి తిష్ఠ గోరసమహం మథ్నామి మంథానకం

ప్రాలంబ్య స్థితమీశ్వరం సరభసం దీనాననో వాసుకి:

సాసూయం కమలాలయా సురగణ: సానంద ముద్యద్భయం

రాహు: ప్రైక్షత యం స వోs స్తు శివదో గోపాలబాలో హరి:
अम्ब ! श्राम्यसि तिष्ठ गोरसमहं मथ्नामि मन्थानकं

प्रालंब्य स्थितमीश्वरं सरभसं दीनाननो वासुकि:

साsसूयं कमलालया सुरगण: सानन्दमुद्यद्भयं

राहु: प्रैक्षत यं स वोsस्तु शिवदो गोपालबालो हरि:   

                                  *****