3. ఋగ్వేదంలో అద్వైత భావాలు

 

  3. ఋగ్వేదంలో అద్వైత భావాలు

                (జంబుకేశ్వరం శివరామకృష్ణ ఘనాపాఠీ               అనువాదం :- డాక్టర్ . చిలకమర్తి దుర్గాప్రసాదరావు.

ప్రతి వేదం కర్మకాండ -జ్ఞాన కాండ అని రెండు భాగాలుగా విభజింపబడింది . పూర్వమీమాంస కర్మకాండగాను , ఉత్తర మీమాంస జ్ఞానకాండగాను వ్యవహరించబడుతున్నాయి.

పూర్వమీమాంస సమస్త మానవజాతి  సంక్షేమాన్ని దృష్టిలో పెట్టుకుని మానవునికి ఎన్నో యజ్ఞయాగాది వైదిక కర్మలు విధించింది. ఇక వేదానికి రెండో భాగం అయినటువంటి జ్ఞానకాండ మానవునికి కావలసిన ఆత్మ(స్వరూప) జ్ఞానం బోధిస్తుంది.  ఈ ఆత్మజ్ఞానప్రాప్తికి  జీవుడు, బ్రహ్మ ఒకటే అనే భావన , ప్రతిఫలాసక్తి లేని నిష్కామకర్మానుష్ఠానం,  భక్తి,  వేదాంతశ్రవణాసక్తి,  ధ్యానం,  నిధిధ్యాసనం  మొదలైనవి సోపానాలుగా  ఉపయోగపడతాయి.  జ్ఞానకాండలో వేదాంత విషయాల ఆవశ్యకత చాల అవసరం . కాని కర్మకాండకు సంబంధించిన పుర్వమీమాంసాభాగంలో కూడ అద్వైతాత్మతత్త్వాన్ని బోధించే ఎన్నో వాక్యాలు మనకి కనిపిస్తున్నాయి. ఇదే ఋగ్వేద స్వరూపగా కనిపిస్తోంది.

“ఏకం సత్ విప్రా బహుధా వదంతి(2-3-22-6)  అనే మాట మనం పరిశీలిస్తే సత్పదార్థం ఒక్కటే యని దాన్ని జ్ఞానులు విష్ణువని , ఇంద్రుడని,   సూర్యుడని,   వరుణుడని, అగ్నియని,   గరుత్మంతుడని ఎన్నో విధాలుగా భావిస్తున్నారని తెలుస్తోంది .

 “ నేనే మనువును, నేనే సూర్యుడను , నేనే కక్షిమంతుడను సమస్తమునై యుంటిని (3-6-15-1)అని  వామదేవుడు ఒక చోట చెప్పడం మనం గమనిస్తాం.

 జీవుడు  తాను స్వయంగా భగవంతుడనని  తెలుసుకోలేక పోవడం వల్లనే దు:ఖానికి లోనౌతున్నాడు. ఎప్పుడైతే తాను శరీరం  కంటే, బుద్ధి కంటే,  మనసు కంటే, ఇంద్రియాలకంటే అతీతమైన పరమాత్మ స్వరూపుడనని తెలుసుకుంటాడో   అప్పుడే సంసారరూపమైన దుఃఖం నుంచి విముక్తుడౌతున్నాడు (8-1-20-1),

                            <*><*><*><*><*>